روزهای پرکار کشاورزان داورزنی
برداشت گندم از مزارع زیرکشت این محصول
گندمزارهای طلایی روستای مهر مراحل کاشت و داشت را سپری و اکنون به مرحله برداشت رسیده است. روزهایی پرمشغله برای به دست آوردن گندم ، این محصول بابرکت ، ارزشمند و حیاتی.
با وجود ماشین های مکانیکی برداشت ، روشهای سنتی جمع آوری گندم کاملا منسوخ شده است. در روش سنتی دروگران با داس که در گویش محلی به آن ” بَشَلَه ” می گویند ، گندم را درو می کردند .
” کمباین ” دستگاه مکانیکی است که به ترتیب کار درو، کوبیدن و جداسازی گندم را انجام می دهد. بعد از جداسازی گندم ، به آنچه در سطح گندم زار پخش شده است ،در گویش محلی روستا ” پیخ ” می گویند.
ممکن است پیخ با هدف به دست آوردن کاه به صورت دستی و با وسیله ساده و سنتی به نام ” پیخ کش ”جمع آوری و خرمن شود .
در روش دیگر ، پیخ توسط ماشین مکانیکی دیگری بسته بندی می شود .کاه و پیخ بسته بندی شده به مصرف دام می رسند.
ماشین دروگر سه چرخ ، دستگاه دیگری است که پیچیدگی و البته پیشرفت کمباین را ندارد. این ماشین بوته های گندم را درو و در بسته هایی تقریبا مساوی نخ پیچ می کند.در گویش محلی روستا به این بسته های نخ پیچ شده ” گُرُو ” می گویند .معمولا گُرُوها در وسط زمین تجمیع و خرمن را پدید می آورند.
کشاورزان روستا به دستگاه دروگر سه چرخ ” لیک لیکی ” می گویند. بعد از خرمن کوفتن ، کاه و گندم جدا می شود