فاصله شورای بخش روداب تا حقیقت وجودی آن

جوادمحمدی دارینی/ مدیرمسئول دوهفته نامه هفت قلم سبزوار

 یکی ازتقسیمات شورای اسلامی خارج ازمحدوده شهرها؛ شورای بخش میباشد که ازبین اعضای شورای روستاهای بخش؛ ۵ نفربه عنوان اعضای اصلی شورای بخش انتخاب می شوند.

 اما مهمترین وظایف شورای بخش عبارتند از: بررسی وآگاهی ازمشکلات و کمبودهای مختلف محلی وارائه پیشنهادهای لازم به مسئولین. همکاری با مسئولین برای پیشبردکارها وبرنامه های عمرانی منطقه. نظارت برطرح های عمرانی منطقه و… اما آنچه که از شیوه انتخاب شدن برخی افراد دراین شورا برمیاد نشان از عدم آگاهی منتخبین شورای بخش از فلسفه وجودی آن می باشد.

 شاهد برمثال این حقیرشرکت درجلسه ای بود که قبل ازانتخابات شورای بخش به دلیل پیروزشدن اکثریت اعضای  برخی ازدهستان ها بر دهستان های دیگرتشکیل شد!

آنچه که درآن جلسه نسبت به وظیفه شورای بخش بیان شد این بود که کار و وظیفه این شورا اینست که احیانا اگر بودجه ای مثلا ۱۰ یا ۲۰ میلیونی آمد شورای بخش آن را براساس مشکلات هرروستا وطبق اولویت بندی تقسیم کند!

 یعنی متاسفانه جایگاه شورای بخش در روداب دردوره های گذشته اینقدر تنزل داده شده است که روی همین حساب هم هر کسی تمایل داشت کاندید شود نه ملاکشون تجربه بود و نه تحصیلات و نه کاراجرایی و نه هیچ شاخصه ای معقول دیگر!

 و لذا نگاهشان به مشکلات بخش؛ یک نگاه سطحی و کوتاه محوربود.

متاسفانه یکی ازدلایل عقب ماندگی های بخش روداب که به ناحق یکی ازمحروم ترین مناطق شهرستان سبزوار می باشد همین نا آگاهی نسبت به امور است؛ شورای بخش روداب دراصل می تواند موتورمحرکه رونق درروداب باشد.

 قفل محرومیت زدایی را شورای بخش باید باز کند. صرف اعطای مبلغ تصدقی به بعضی روستاها دردی را دوا نمیکند. باید همه اعضا به همراه همه مسئولین به صورت جهادی والبته کارشناسی شده وموشکافانه مشکلات منطقه را بررسی کنند و با مشورت دیگر نخبگان منطقه بهترین تصمیم را بگیرند.

 تشکیل کارگروه های تخصصی درهمه حوزه های اقتصادی، عمرانی وفرهنگی از سوی شورای بخش می تواند چاره سازباشد. اگر شورای بخش بدور از سهم خواهی وبایک نگاه کلی وعمیق وبا ظرفیت شناسی و شناخت پتانسیل های بالقوه موجودبه مسائل ومشکلات منطقه نگاه کند می‌تواند گام مهمی بردارد وآنها را به بالفعل تبدیل کند.

به عنوان مثال راههای مواصلاتی غرب  به شرق وجنوب شرقی  کشور ازمسیر روداب با وجود شرکت سیمان لاربهترین ظرفیت و گزینه برای محرومیت زدایی است. وجودچاههای عمیق  وخوشبختانه وجودگازطبیعی درهمه روستاها به تازگی؛ بهترین پتانسیل برای صنعتی شدن روستاها ازجمله ایجاد صنعت مرغداری، گاوداری، گلخانه ای ورونق بخشی صنعت کشاورزی و دامپروری و درنهایت بازگشت مهاجرت معکوس جوانان به روستاهاست.

 معرفی صنایع دستی، امام زادگان ودیگرآثارباستانی روستاهای آن؛ با رونق بخشی به آنها می‌تواند باعث جذب گردشگر ودرنهایت عامل درآمدزایی شود.

لذا شورای بخش اگر می خواهد موفقیتی درزمینه محرومیت زدایی کسب کند لازم است ازهمین ابتدا و بدون اتلاف وقت به دنبال بررسی تک تک مشکلات بخش و ظرفیت شناسی با تشکیل  کارگروه های تخصصی منطقه که نخبگان بومی آن نیز درآن حضورداشته باشند باشد. والبته همه مسئولین منطقه ازجمله بخشدار، امام جمعه و حتی شورای شهرو شهرداری روداب، نهادهای نظامی ازجمله بسیج وسپاه وانتظامی ودیگرمسئولین منطقه باید همکاری ومساعدت لازم با شورای بخش را داشته باشند.  اما اینکه آیا این شورای جدید می تواند این جهش را  انجام دهد؟ یا به همان سیره گذشتگان عمل خواهد کرد؟ باید منتظر ماند