دوچرخه مظلوم ترین وسیله نقلیه در کشور ما
دوچرخه مظلوم ترین وسیله نقلیه در کشور ما
دوچرخه، یکی از سریعترین، ارزانترین، پاکترین، و با ارزشترین وسیله نقلیه در کشورهای پیشرفته قلمداد می شود، و چندین سال است که توسعه فرهنگ دوچرخه سواری و تشویق شهروندان به استفاده از این وسیله حمل و نقل شهری بخشی از اهداف دولتها و گروههای اجتماعی حافظ محیط زیست و سلامتی شهروندان می باشد. اما در کشور ما چندان از طرف دولت به آن پرداخته نشده است، حال آنکه با استفاده از این وسیله نقلیه پاک و ارزشمند، بسیاری از مشکلات شهری ما از جمله ترافیک، آلودگی هوا، مرگ و میر ناشی از حوادث رانندگی و یا آلودگی زیاد هوا، بیماریها، و آلودگی صوتی کاهش چشمگیری خواهد داشت. وانگهی با افزایش علاقمندی استفاده از دوچرخه بعنوان وسیله حمل و نقل شهری، استفاده از خودروهای شخصی که مهمترین منبع تولید کننده آلاینده ها از جمله گاز های دی اکسید کربن و مونوکسید کربن است، کاهش یافته و بدین وسیله کمک شایانی به حفظ لایه ازن شده و از گرمایش کره زمین جلوگیری می شود.
ضمن اینکه از یک سو با مصرف کمتر بنزین، و از سوی دیگر با هزینه کرد کمتر جهت بیمه، تعمیر و نگهداری خودروهای شخصی، کمک قابل توجهی به امر صرفه جویی اقتصادی در خانواده و اجتماع خواهد بود.
چند سالی است که در کشورهای پیشرفته برنامه ریزیهای خاصی برای سهولت در استفاده عمومی از این وسیله در جهت تردد در شهرها صورت پذیرفته است. بطور مثال در متروها و اتوبوسها مکانهای خاصی برای قرار دادن این وسیله و جابجا کردن آن در نظر گرفته شده است. در ژاپن بر روی پارکینگهای تمام اتومات و مجهز، جهت پارک دوچرخه ها در سطح شهر نوآوریهای خاصی شکل گرفته است. در خیلی از کشورهای آمریکایی، آسیایی و اروپایی مانند آمریکا، کانادا، آلمان، هلند، دانمارک، فرانسه، ژاپن و چین مسیرها و آزاد راه هایی مخصوص دوچرخه در داخل و خارج از شهرها احداث شده، که هر روز میزان و تعداد آنها در حال افزایش است.
در کشورهای توسعه یافته چهار دلیل عمده برای استفاده از دوچرخه بعنوان وسیله حمل و نقل شهری وجود دارد که دائماً در شعارها و تبلیغات محیطی نیز به چشم می خورد :
۱٫افزایش سلامتی جسمی و روحی در شهروندان از طریق ورزش روزانه و رکاب زدن تا محل کار.
۲٫جلوگیری از آلودگی محیط زیست و گرمایش کره زمین.
۳٫صرفه جویی اقتصادی از طریق کاهش مصرف بنزین و هزینه های جانبی دیگر.
۴٫کاهش ترافیک شهری
امید است در ایران نیز با تلاش مسئولان شهری و کشوری، در جا انداختن فرهنگ دوچرخه سواری، و همزمان ایجاد زیر ساختهای ایمن در شهرهای کشور، گام مناسبی در جهت افزایش علاقمندی و استفاده از این وسیله ورزشی ارزان و دوستدار محیط زیست و سلامتی برداشته شود.
در این نوشتار سعی شده تا به اهمیت دوچرخه سواری، و بعضی از دلایل بی مهری مردم نسبت به دوچرخه، بعنوان وسیله حمل و نقل شهری، از دید نگارنده پرداخته شود.