از ایده پردازی تا کارآفرینی

یادداشت

جوادخلیلی دارینی/ نایب رئیس شورای شهرروداب

کارشناسی ارشد مدیریت بازرگانی/رئیس هیئت مدیره شرکت خدمات بیمه ای نویداوران شکوه پاسارگاد

با توجه به نامگذاری سال ۱۴۰۰ به نام سال (تولید ٫پشتیبانی ها٫ مانع زدایی ها) از سوی مقام معظم رهبری و تاکید ایشان مبنی بر این جمله کلیدی که: طوری عمل کنید که با جهش تولید، تغییر محسوس در زندگی مردم به وجود آید.

می طلبد که سیاستگزاران، مدیران ، تولیدکنندگان و کارآفرینان توجه بیشتری به این مقوله به‌عنوان یک راهبرد اساسی در این شرایط حساس داشته باشند. اما متاسفانه بر اساس مطالعات دیده بان جهانی کارآفرینی نرخ کارآفرینی سازمانی در ایران بسیار پایین تر از میانگین جهانی است .

در عصر حاضر بروز تغییرات سیاسی،اقتصادی و اجتماعی منجر به کم شدن فرصت های استخدام سازمانی و افزایش بیکاری شده است و از این جهت بسیاری از از صاحب نظران اقتصادی معتقدند که توسعه واحدهای کوچک اقتصادی یکی از بهترین راه حل های ممکن برای ایجاد اشتغال است. توسعه کارآفرینی یکی از نیازهای جدی اقتصاد در حال توسعه ایران است در شرایطی که کاهش درآمد سرانه نفتی و در نتیجه کاهش سرمایه گذاری در اقتصاد کشور از یک سو،بهره وری پایین و گرایش به تعدیل نیروی انسانی در سازمان های دولتی و وابسته به دولت از از دیگر سو و خیل تازه واردان به عرصه کار از سوی دیگر،بیکاری را به معضل بزرگ اقتصادی و اجتماعی این زمان بدل کرده است.

به نظر می رسد که توسعه کارآفرینی و ترویج فرهنگ کارآفرینی یک ضرورت جدی اقتصادی،اجتماعی و سیاسی است. کارآفرینی به عنوان مهمترین سلاح پیشرفت اقتصادی کشورهای در حال توسعه می‌تواند نقش بسیار ارزنده‌ای در توسعه اقتصادی جوامع ایفا نماید. آموزش نیز یکی از جنبه های مهم در گسترش کارآفرینی است که مورد توجه ویژه  واقع شده است. با توجه به مطالعات مختلف ثابت شده است که ویژگی های کارآفرینان اغلب اکتسابی است ،نه وراثتی ، از این رو در حال حاضر آموزش کارآفرینی به یکی از مهمترین و گسترده ترین فعالیت ها در اولویت های آموزشی کشور قرار گرفته است.

سیاست گذاران معتقدند که از طریق آموزش، به ویژه آموزش کارآفرینی می توان به سطوح بالاتر کارآفرینی دست یافت. از طریق آموزش افراد می توان مکانیسم کارآفرینی را بهبود بخشید و  به میزان عملکرد افراد افزود. در مفهوم کارآفرینی نیز ( قصد کارآفرینی) از نقش بسیار مهم و برجسته برخوردار است. شکل دهی یک قصد برای انجام فعالیت کارآفرینانه اولین گام در فرآیند ایجاد یک کسب و کار مخاطره آمیز است. قصد کارآفرینی را بدین صورت تعریف می نمایم (آگاهی و باور آگاهانه فردی که می خواهد یک کسب و کار مخاطره آمیز جدید را راه اندازی نموده و قصد دارد که این کار را در آینده انجام دهد) ثابت شده است که قصد کارآفرینی یک عامل پیش بینی کننده اصلی رفتار کارآفرینانه در آینده می‌باشد. بنابراین بررسی اینکه چه عواملی قصد کارآفرینی را تعیین می نمایند یک مسئله حساس در تحقیقات کارآفرینی محسوب می‌شود. کتب و تحقیقات زیادی در حوزه کارآفرینی نشان می دهد که مقاصد کارآفرینی نقش بسیار مهمی در تصمیم گیری برای راه اندازی یک شرکت جدید ایفا می نمایند.

با توجه به مطالعات مختلفی که صورت گرفته،تایید شده است است که ویژگی های کارآفرینانه اغلب اکتسابی است و نه ارثی. در حقیقت گرچه ژنتیک و یا ویژگی های شخصیتی بر تمایل فرد به انجام فعالیت های کارآفرینی تاثیر دارد اما قصد کارآفرینی بیشتر توسط عوامل محیطی ایجاد می شود. وجود یک فرهنگ کارآفرینانه در حالی در زندگی افراد،یعنی زندگی در محیطی که در آن کارآفرینی مورد تشویق و حمایت قرار گیرد نقش بسزایی در ایجاد و تقویت قصد کارآفرینی در افراد دارد.

امروزه تاثیرات منفی افزایش جمعیت جویای کار نبود فرصت‌های شغلی برای آنان یعنی افزایش بیکاری در جامعه، بر همگان روشن است. طی چند سال اخیر کشور ما نیز به طور جدی با این معضل روبه‌رو بوده است. در چنین شرایطی کارآفرینی و ایجاد فرصت های شغلی یکی از مناسب ترین راهکارهای برای غلبه بر این معضل محسوب می شود. یکی از رفتارهایی که باعث رشد اقتصادی کشور و رشد فردی می شود،رفتار کارآفرینانه است. از آنجا که قصد و نیت مبنای اصلی شکل گیری رفتار های ارادی انسان است و در واقع متغیر فصل بهترین متغیر پیش بینی کننده رفتار افراد است.

می‌توان بیان نمود که متغیر قصد کارآفرینان است که به دلیل ارادی و آگاهانه بودن منجر به رفتار کارآفرینی می شود. لذا اهمیت بررسی عوامل تاثیرگذار بر قصد کارآفرینی کاملا مشخص می باشد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *