مدعی

 

عجب این است که ما مدعی اهل ظهوریم همــــه                           پس چرا از پسر فاطمه   دوریم  هــــمه

ایـــــن قــــدر مــــرد نبودیم که یـــارش بــاشیم                                  وقــــت وهنگامه پیکار کنارش بـــاشیم

ســـالــها منتظر سیــــصدواندی مــــــرد اسـت                                  قلب آن یوسف زهرا زهمه پر درد است

حاضــــر است اوولـــی مــا همگی گم شده ایم                              مـحو در وسوسه ی خوشه گندم شده ایم

به گمــــانم که بنــا نیســــت حضورش برسیم                                     با چنین بار گنه ما به ظهورش برسیم

نــــدبه خــــــوان چه ظهوریم به دنبال کــــه ایم                             انــــــدرین ظلمت شب رونق بازار که ایم

بــــه خـــــداوند قســــم مایه ی دردش هستـــیم                              بهر تاخیر ظهورش همــــگی همد ســــتیم

مــــا به پیمان و وفــــــــا داری خود بــد کردیم                              این چنین شد به مسلمانی خود شک کردیم

شیعــــه کـــی پرچم اسلام زســـــر وا بکــــــــند                             بـــهر یــــاری زدیــــن وعده فردا بــــکند

شیعــــگی عافـــــیت ومصــــلحت اندیشی نیست                               فارغ از معرکه ومسلک درویشی نیســــت

شیعـــــه با مـکــــرو زرو زورعــــــداوت دارد                                 شیعــــــه با دشمــن خود نیز عدالت دارد

شیـــــعه یعــــنی ز خــــــــداوند تمــــــنا کــردن                               گره از مشکل همسایه ی خود وا کــــردن

شیعـــــه یعنــــــی ز خــــدا خواهش ارشاد کنیم                              بـــا سرانگشت دل غم زده ای شاد کـــنیم

یوســـــف فاطــــــمه ما همـــــه خجالت زده ایم                              پـــــاک کن جمله ما را همه آفت زده ایم

چهـــــره بگشــــا که که رخ مــاه تو دیدن دارد                               سخـــــن نغــــز تو ای دوست شنیدن دارد

دارم امــــــید به کاشــــــانه مـــه ســـــــــربزنی                               بــــــــر ســرای دل ویرانه ما دربــزنـــی

تـــو بیــــــا بر ســــربازار نگــــــاهی بــکنیم                                   زســــرسوز جـــگر هم شده آهی بکنیــم

زســـــرلطـــــف برایــــــن بــــــنده نگاهی بنما                              بهــــــراین مانده به ره توشه راهی بنمـا

تــــا نفـــــس مــــانده مـــرا وعــــده دیدار بده                                نـــظری گوشـــه چشمی به من ای یار بده

گفتـــــه بو دند کـــــه با بــــــاد سحـــــر می آیی                              بـــــــهر آزادی اصناف بشــــر مــــی آیـی

فـــــرجـــت را زخــــــداوند تمــــــنا داریــــــــم                                افــــتخار است که ما مثل تو مولا داریــم

مــــــــرده وزنــــــــــده ما منتظر مقدم توست                                تـــــن مجروح زمان منتظر مرحم توست

چقــدر زلــــــــف تواندر شکن اندر شکن است                                چــــــقدر نور تجلی تو ظلمت شکن است

بــــه یقین در پی این ابر سیه خورشید اســـت                                   روشنـــی بـــخش دل منتظران امید است

(شــــاهـدا) دل به قضـا دار که حق بیدار است                                     شـــایــــد آدینه این هفتهحضور یار است

 

شعر : علی اکبر نامنی

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *