اگر «خانم» کسرایی «آقای» کسرایی بود!
۲۵ نوامبر روز جهانی منع خشونت علیه زنان است.
شکل ملموس خشونت را تقریباً همه ما می‌دانیم: زنانی با صورت ورم کرده! یا دست‌شکسته یا پوستی پر از جای داغ و زخم و …! یک شکل دیگرش را هم می‌شناسیم: زنانی که گاهی از دیدن پاره تنشان (فرزندانشان) محروم می شوند! نمی‌خواهم وارد مقوله‌هایی شوم که روح، روان، احساس و شخصیت زنان را نشانه می‌رود و خشونت‌های جسمی در برابرش هیچ است!
آنچه مرا برآن داشت یادداشتی بر این روز داشته باشم تجربه ای است که در طول عمر شورایی خود با آن مواجه بوده‌ام، خشونتی از نوع و نگاه دیگر:
خشونت مدیریتی علیه زنان
حال و هوای این روزهای کرونایی شاید کمتر مجالی برای طرح این مساله باقی گذاشته باشد که: آیا یکی از معدود مدیران زن در منطقه غرب خراسان رضوی، با نوعی خشونت مدیریتی علیه زنان از کار برکنار نشده است؟
حدودا دو هفته قبل خانم کسرایی رئیس اداره بهزیستی سبزوار از کار برکنار شد و اداره بهزیستی با سرپرست اداره می شود.
این‌ها را که می‌نویسم از سر دردمندی و خیرخواهی است. فارغ از تمام برچسب‌های جنسیتی که شاید بخواهد این خیرخواهی مرا به حاشیه بکشاند! دغدغه من این است که راه رسیدن به جامعه مطلوب در “تعادل” است و مدیریتِ متعادل، زنان را حذف نمی‌کند!
تا وقتی در بر این پاشنه بچرخد، توسعه، کمیتش لنگ می‌زند! باور کنید!
به‌هرحال تغییر و تحولی در عرصه مدیریت شهری رخ داده و همه ما می‌دانیم این تغییرات بدون جلب نظر و کسب نظر از مسئولان و صاحب‌نظران مدیریت شهری رخ نداده است.
هرچند بعید است مسئولی زیر بار مسئولیت این تغییر برود! به دنبال واکاوی اینکه چه فرد، گروه یا جناحی در این تغییر دخیل بوده‌اند، نیستم. دغدغه‌ام فراتر از این است! برای همین تقاضا دارم در خلوت مدیریتی‌تان به سؤالاتی از این جنس فکر کنید:
اگر «خانم» کسرایی «آقای» کسرایی بود همین اتفاق می‌افتاد؟
آیا عملکرد تمام ادارات و نهادهای سبزوار ـ به‌خصوص آن‌هایی که مستقیم و غیرمستقیم با جان و مال و زندگی مردم گره‌خورده‌اند ـ از اداره بهزیستی بهتر بوده است؟ ان شاء الله که هست و البته که آمار و ارقام منتشر شده از سوی ادارات، خود واقعیت‌ها را بهتر و عیان‌تر می‌گویند!
بر فرض که مبنای تغییر، «سنجش عملکرد» بوده باشد! آیا بهتر نبود این سنجش و تغییر از مدیریت مردانه شروع می‌شد؟ به‌هرحال به گفته امام علی (ع) مؤمن خودش را مظان اتهام قرار نمی‌دهد! اگر چنین می‌شد، بانیان این تغییر از منظر زن‌ستیزی مورد قضاوت قرار نمی‌گرفتند.
طبق مستنداتِ چندین مقاله منتشر شده، عدم لابی‌گریِ زنان باعث حذف آنان از چرخه مدیریت کشور می‌شود! آیا در این قضیه و در این تغییر این عامل موثر نبوده است؟
از چند دهه قبل مسائل مربوط به زنان در سرتاسر جهان به یکی از چالش‌های اساسی توسعه تبدیل شده و توجه کردن و اولویت دادن به حضور زنان در مناصب و جایگاه‌های مدیریتی، یکی از شاخص‌های توسعه پایدار است. در حال حاضر توسعه در سطوح موفق جهانی بر روی مدیریت زنانه متمرکز شده و به سمت تعادل جنسیتی در مدیریت میل کرده است؛ آن‌وقت ما هنوز با واژه «رجل» جمله‌سازی می‌کنیم!
به‌عنوان عضو کوچکی از جامعه زنان از همه مسئولین محترم که دستی بر آتش دارند ـ و در دلسوزی‌شان شکی ندارم ـ تقاضا دارم در مورد زنان اندکی صبر، قدری تأمل داشته باشند! مدیریت زنان در دیار سبزوار نهالی نازک و کم ریشه است! تبر نمی‌خواهد! تدبیر می‌خواهد!
این‌بار هم گذشت اما، ما همچنان امید داریم که مدیریت و مسولین شهری به این باور برسند که حضور زنان در عرصه مدیریت یک «نمایش» نیست بلکه یک «ضرورت» است! و نیز امید داریم که مبنای انتخاب مدیران، شایستگی و کارآمدی افراد باشد؛ و زنان توانمند و کارآمد دیار سبزوار، در خشونت‌های مدیریتی علیه زنان، قربانی نشوند!